Een weekendje voorbereiden voor Zuid-Afrika

Hallo liewe lesers ('Hallo beste lezers' in het Afrikaans, maar dat hadden jullie al wel door denk ik),

Zondagavond 28 april 2013, iets over zeven. Het voorbereidingsweekend voor mijn project in Zuid-Afrika is alweer achter de rug. Nou ja, dan vooral het stukje 'weekend' er in, de voorbereiding begint eigenlijk volgende week.

Zoals afgesproken zou ik na het voorbereidingsweekend weer een nieuwe blog gaan schrijven. Voilá, ici il est. Ik heb alleen geen idee waar ik als eerste over moet gaan schrijven. In twee dagen heb ik zo veel gedaan, zo veel mensen ontmoet en zo veel dingen geleerd. Laat ik dus maar bij het begin beginnen.
Om onze benen alvast wat te trainen voor Zuid-Afrika dachten Youp en ik dat het een goed idee was om lopend naar het Summercamp te gaan. En wat was het een godsgruwelijk lange weg over dat ruwe, Overijsselse asfalt. Maar goed, na 500 meter afgelegd te hebben kwamen we er eindelijk aan. Door onze stafleden werden we warm onthaald met natuurlijk dé levensvraag van het weekend: 'Hoeveel provincies zijn er in Zuid-Afrika?' Ik zal mijn antwoord maar niet vertellen, al voelde ik me wel net een Amerikaan die beweert dat Holland de hoofdstad van Amsterdam is. Het juiste antwoord zal ik dus ook nooit meer vergeten.
Uiteindelijk was de groep compleet en konden we beginnen aan de kennismaking met alle Nederlandse groepsleden. Helaas hebben we nog geen informatie over onze Zuid-Afrikaanse collega's. Eigenlijk ontbreekt het ons nog aan bijna alle informatie over ons project in Zuid-Afrika, maar daar later meer over. Om elkaar te leren kennen, zijn we gaan speeddaten met zelfbeschilderde puzzelstukjes. Toen we elkaar al een beetje hadden leren kennen, kregen we meer informatie over ons project.
Op 19 juli vertrekt ons vliegtuig vanuit Brussel en we zullen een tussenstop maken in Addis Abeba, de hoofdstad van Ethiopië waarna we doorvliegen naar Johannesburg. Dat worden dus vier landen binnen vierentwintig uur. En dat voor iemand die twee jaar geleden nog nooit gevlogen had! Helaas is onze eindbestemming niet meer Mafikeng. Omdat het motto van WS 'bouwen aan jezelf door te bouwen voor een ander' is, is besloten dat wij met een heel nieuw project gaan beginnen, in plaats van het renoveren van de school in Mafikeng. Wat ons project nu is, is nog niet duidelijk. Waarschijnlijk worden het latrines of een crèche. Al wel bekend is dat het allemaal gaat gebeuren in Rooigrond, dat ongeveer 20 kilometer van Mafikeng af ligt. Aanstaande dinsdag, op Koninginnedag nog wel, gaat onze staf alvast naar Zuid-Afrika om daar de Zuid-Afrikaanse staf te ontmoeten en hopelijk komen ze met veel verhalen en informatie een week later weer terug naar Nederland.
Tijdens deze informatie-presentatie werd ons ook geleerd hoe om te gaan met cultuurverschillen. Dit was heel erg interessant voor een aanstaande antropoloog als ik. Na het speeddaten en de informatie begon de centrale opening met alle deelnemers in de grote tent. Één voor één werden de wapens van alle projecten naar binnen gedragen, waaronder ook het (complimentjes voor de stafleden) heel erg mooie regenboogschild van project SA113.
's Middags zijn we begonnen met de teambuilding. Als groepje van maar vijftien deelnemers waren we natuurlijk snel op elkaar ingespeeld en bewezen we maar weer dat groter niet altijd beter hoeft te zijn. Om 17;00h stond er een voor de nieuwe deelnemers verplichte presentatie 'Medische informatie' op het programma, een bezoekje aan de GGD had naar mijn mening ook volstaan.
Om kwart voor zes konden we aanschuiven voor het diner. Om me nog extra voor te bereiden op Zuid-Afrika ben ik maar voor de nasi gegaan in plaats van de aardappelpuree. Erbij nog een gehaktbal van een soort papier-maché-achtige substantie en mijn vijfsterrenmaal was compleet. Leve de rijst met kip en de kip met rijst!
Een volle maag later stond er een presentatie over het geven van voorlichtingen over hiv/AIDS (Lifeskills) op het programma. Mij leek het wel interessant om deze voorlichting te geven in Zuid-Afrika, dus heb ik mij hier voor opgegeven. Later heb ik mij wel weer teruggetrokken omdat ik denk dat ik hierover geen goede voorlichting kan geven. Althans niet zoals WorldServants wil dat deze voorlichtingen gegeven worden, namelijk vanuit een Christelijk perspectief met de Bijbel als naslagwerk.
In plaats van de Lifeskills heb ik mij nu opgegeven voor een miniprojectje waarbij een deel van onze groep teruggaat naar Mafikeng om daar te kijken, te horen en te schrijven over de impact van het vorige project. Wat dit allemaal precies inhoudt weet ik nog niet helemaal, maar het lijkt mij wel een interessante ervaring om te luisteren naar de verhalen van de Zuid-Afrikanen en om daarover te schrijven naar Nederland.
Na de 'Lifeskills'-voorlichting ging iedereen zich klaarmaken voor het bouwgala dat gepland stond om 20;00h. Het bouwgala had als thema 'Geven en (vooral) Krijgen'. Op het podium in de grote tent stonden vijf kisten met de sub-thema's: impact, vaardigheid, efficiëntie, levenservaring en blijdschap. Schrik niet lezers, maar bij het thema blijdschap hoorde het volgende stukje film: http://www.youtube.com/watch?v=o4DpfjOrMSo&list=UU2k9ehS-rkvB2Vlg1-6elzw&index=17
Nog steeds zoek ik de link tussen Blijdschap en negerkindjes met snottebellen en vliegen rond de ogen en nog steeds vraag ik me af welke simpele ziel (ja, een hele simpele) bedacht heeft dat bij ontwikkelingswerk ook meteen een 'stort-op-giro-5-5-5'-gevoel opgewekt moet worden. Kan iemand mij alsjeblieft uitleggen waarom altijd het zielige Afrika erbij gehaald moet worden?
Naast deze vijf kadootjes werden er ook nog veel liedjes gespeeld door de band, liedjes die door mij uit volle borst niet werden meegezongen. Sorry, maar ik kan echt niet een 'Looft God, Looft hem overal' of een 'Bless The Lord My Soul' geloofwaardig uit mijn strot persen. Ik ben dus maar een beetje apathisch mee gaan klappen op de muziek.
Na het bouwgala, zijn we met onze groep teruggegaan naar het huisje waarin we als groep zaten. Iedereen had een zak chips en wat te drinken meegenomen van huis, dus van de honger en dorst zouden we niet omkomen. De rest van de avond hebben we ons vermaakt met 'weerwolven'. Een soort van 'Wie is de Mol?', maar dan anders. Ik was er niet zo goed in, maar dat mocht de pret niet drukken.
De volgende ochtend ging de wekker al om zeven uur en om acht uur stonden we weer in de file voor het ontbijt. Na het ontbijt hebben we ook onze eerste GMG (Goede Morgen Gesprek) gehouden. Het onderwerp van deze GMG was dankbaarheid. Op kleine memootjes schreven we allemaal dingen waarvoor we dankbaar waren en gingen daarover in discussie. Om de verhalen van de andere deelnemers te horen was heel erg leuk en ik kijk uit naar de GMG's in Zuid-Afrika.
Vandaag was het zondag dus dat betekent een kerkviering (voor mij dus zwijgen, luisteren en apathisch meeklappen met de muziek). Na de kerkdienst zijn we verder gegaan met het voorbereiden van het kinderwerk. Tijdens ons project van 21 dagen zijn er 10 dagdelen waar een deel van onze groep met Zuid-Afrikaanse kinderen gaat werken. Vandaag heb ik geholpen met het zingen van liedjes en het dansen van de Kabouterdans en hebben we nog andere spelletjes gedaan. Na het kinderwerk nog snel een kopje thee en toen was het voorbereidingsweekend alweer voorbij.

Nu ik deze blog bijna af heb, bedenk ik me dat ik een heel erg gezellig weekend heb gehad en dat we in juli met een superteam zullen afreizen naar Zuid-Afrika. Het voorbereidingsweekend was gezellig, inspirerend, eng, leuk, fascinerend, kleurrijk en nog veel meer! Natuurlijk volgt er nog een derde blog vlak voor vertrek, maar helaas moeten jullie het tot dan met dit doen.

Totsiens,

Kay


Waar bly my braai?